Leczenie choroby Parkinsona i drżenia samoistnego

Choroba Parkinsona to choroba ośrodkowego układu nerwowego objawiająca się klinicznym spowolnieniem ruchowym, drżeniem spoczynkowym i sztywnością mięśni. Symptomy te są następstwem zaniku komórek istoty czarnej śródmózgowia, które wytwarzają neuroprzekaźnik - dopaminę. Substancja ta odpowiada za wiele różnorodnych funkcji w organizmie,w zależności od miejsca swojego działania. W układzie pozapiramidowym (koordynującym ruchy automatyczne) kontroluje m.in. napęd ruchowy, koordynację oraz napięcie mięśni szkieletowych. Na rozpoznanie choroby Parkinsona składają się badania przedmiotowe, obrazowe oraz różnicowanie schorzenia z innymi zaburzeniami neurologicznymi dającymi zbliżone objawy. Drżenie samoistne (drżenie rodzinne, drżenie dziedziczne) jest najczęstszym zaburzeniem ruchowym, polegającym na występowaniu mimowolnego drżenia rąk, głowy, głosu lub innych części ciała. Drżenie ma zwykle charakter łagodny, ale wraz z wiekiem może się nasilać. Drżenie rąk jest zazwyczaj wyraźne podczas trzymania wyprostowanych rąk przed sobą oraz podczas wykonywania ruchów precyzyjnych, takich jak trzymanie kubka, używanie łyżeczki, czy pisanie. Czynnikiem nasilającym objawy jest stres. Gdy dłonie lub ramiona są rozluźnione (np. podczas trzymania rąk na kolanach), wówczas drżenie zmniejsza się . Drżenie samoistne to nie choroba Parkinsona